Jednak z reguły obowiązek alimentacyjny polega na dostarczeniu uprawnionemu (np. dziecku, byłemu małżonkowi) środków majątkowych. Po pierwsze chodzi o ochronę sfery ekonomicznej uprawnionego poprzez zapewnienie mu środków utrzymania, a po drugie o ochronę samej osoby i interesów ściśle osobistych uprawnionego (np. w formie Przepisy stanowią, iż w sytuacji, gdy zobowiązany jest małżonek, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek alimentacyjny między byłymi małżonkami wygasa z upływem lat 5 od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności obowiązek ten ulegnie przedłużeniu. Alimenty porady prawne 703603009. Rodzice mają prawny obowiązek zapewnić swoim dzieciom środki utrzymania do czasu, aż nie będą one w stanie utrzymać się samodzielnie. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. W przypadku rozwodu sąd sam określi, w jakiej Kiedy ustaje obowiązek pomocy, spoczywający na dowódcy statku powietrznego który spostrzegł inny statek powietrzny lub morski, który uległ wypadkowi lub znalazł się w niebezpieczeństwie? • Gdy dowódca wie, że ktoś inny udziela pomocy w podobnych lub lepszych warunkach, niż on sam mógłby udzielić Tłumaczenia w kontekście hasła "alimentacyjny ustaje z chwilą" z polskiego na angielski od Reverso Context: Do kiedy dziecko może otrzymywać "alimenty"? Zwykle obowiązek alimentacyjny ustaje z chwilą osiągnięcia przez dziecko pełnoletności lub pełnej niezależności. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka wynika z: art. 133 § 1k.r.o. Zgodnie ze wskazanym przepisem „Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i . Alimenty są świadczeniem, realizowanym na dziecko, które nie ma możliwości samodzielnego utrzymania się. Ich wysokość zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego (dziecka) oraz możliwości zarobkowych zobowiązanego (rodzica). Warunkiem, który decyduje o tym, czy należą się alimenty, jest sytuacja materialna. Błędne jest przekonanie, że obowiązek alimentacyjny trwa do ukończenia przez małoletniego 18go roku życia, lub do ukończenia nauki w systemie dziennym, nie dłużej niż do ukończenia 26go roku życia. Obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od wieku dziecka, czy też poziomu jego wykształcenia. Nie istnieje górna granica wieku, z którą ustaje obowiązek alimentacyjny. Alimenty należą się dopóki małoletni uczy się, bądź nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Nie oznacza to jednak, że z chwilą ukończenia nauki przez dziecko, czy też podjęcia przez nie pracy, można samodzielnie zaprzestać płacenia alimentów. Jeśli sami zdecydujemy, że przestajemy płacić, to musimy mieć świadomość, że narażamy się na ewentualną egzekucję komorniczą. Obowiązek alimentacyjny nadal na nas ciąży – wciąż bowiem obowiązuje orzeczenie sądowe, na mocy którego ustalono alimenty. Może się zatem zdarzyć tak, że pomimo iż dziecko pracuje, zostanie skierowany do komornika wniosek o wszczęcie egzekucji z powodu zaprzestania płacenia alimentów. Taki wniosek (dopóki obowiązuje wyrok alimentacyjny) jest jak najbardziej zasadny. Obowiązek łożenia na dziecko nie wygasa bowiem samoczynnie. Alimenty są ustalane na podstawie orzeczenia sądowego i w takiej też formie muszą zostać uchylone. Zatem warunkiem koniecznym jest złożenie przez rodzica (zobowiązanego) pozwu do sądu o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Dopiero z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia o uchyleniu alimentów, obowiązek taki przestaje istnieć. Obowiązek alimentacyjny w świadomości większości społeczeństwa kojarzy się głównie z obowiązkiem rodziców do łożenia na utrzymanie dzieci. Wiadomo też, że po rozwodzie jeden z małżonków może żądać pomocy materialnej od drugiego małżonka. Należy jednak zdać sobie sprawę, że alimentacja dotyczy szeregu osób, przy czym nie zawsze muszą to być krewni z najbliższej rodziny. Obowiązkiem płacenia alimentów mogą zostać obciążone dzieci, rodzeństwo, dziadkowie oraz inni dalsi krewni, a także osoby niepołączone „więzami krwi”, jak na przykład ojczym, macocha czy przyrodnie rodzeństwo. To oczywiste, że osoba pozostająca w trudnej sytuacji życiowej i materialnej w pierwszej kolejności powinna zwrócić się o pomoc do członków swojej rodziny. Jeśli taka pomoc nie zostanie udzielona, zostaje jej możliwość zwrócenia się do sądu. Ten, jeżeli roszczenie uzna za zasadne, orzeczeniem nałoży na konkretnego członka rodziny obowiązek alimentacyjny wobec powoda. Na kogo sąd może nałożyć taki obowiązek? Kto w pierwszej kolejności zostanie obciążony alimentami? Czy jest możliwość uchylenia się od żądań członka rodziny o świadczenie alimentacyjne? Na te pytania odpowiemy w niniejszym artykule. Czym jest i jakie ma cele alimentacja? Obowiązek alimentacyjny, jego zakres oraz zasady świadczenia zostały uregulowane w art. 128–144 Ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy (dalej jako kro). Zgodnie z powyższymi przepisami zasadą jest, iż obowiązek alimentacyjny wynika wprost z pokrewieństwa, a także z innych więzi o charakterze osobistym, z którymi przepisy kro wiążą jego istnienie. Obciąża on krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Aby doszło do powstania obowiązku alimentacyjnego, oprócz istnienia pokrewieństwa muszą również wystąpić konkretne przesłanki. Treścią obowiązku alimentacyjnego jest dostarczanie przez zobowiązanego środków utrzymania – to jest środków niezbędnych do zaspokojenia jego potrzeb – uprawnionemu, czyli osobie, która nie jest w stanie zaspokoić tych swoich usprawiedliwionych potrzeb własnymi siłami. Za potrzeby takie należy uznać między innymi wyżywienie, utrzymanie, mieszkanie, leczenie, zakup odzieży oraz środków higieny osobistej. Oprócz celów finansowych alimentacja ma również znaczenie etyczne. Nawiązał do tego Sąd Najwyższy w uchwale z 24 lutego 2011 roku, III CZP 134/10, stwierdzając, iż: „obowiązek alimentacyjny obok realizacji celu ekonomicznego, jakim jest zapewnienie uprawnionemu niezbędnych środków materialnych pozwalających zaspokoić jego potrzeby, służy kształtowaniu właściwych, z punktu widzenia powszechnie akceptowanych w społeczeństwie wzorców, zasad postępowania w rodzinie, wpływa na umocnienie łączących rodzinę więzi i kształtuje wzajemne relacje między jej członkami”. Podkreślenia wymaga, że przepisy o obowiązku alimentacyjnym mają charakter bezwzględnie obowiązujący, a więc obowiązek ten powstaje z mocy prawa i jest niezależny od woli stron. Zgodnie ze stanowiskiem doktryny orzeczenie sądu zobowiązujące do świadczenia alimentacyjnego nie kreuje obowiązku, a jedynie je konkretyzuje. Co oznacza, że wskazuje już istniejący obowiązek, określając przy tym zakres świadczeń i sposób jego wykonania. Z chwilą orzeczenia obowiązku alimentacyjnego w formie pieniężnej, uprawniony do świadczenia staje się wierzycielem, czyli osobą uprawnioną do egzekwowania tego świadczenia, np. przez złożenie wniosku o rozpoczęcie postępowania egzekucyjnego. Co w sytuacji, kiedy osoba zobowiązana uchyla się od płacenia alimentów? W razie uchylania się przez zobowiązanego od uiszczania świadczeń alimentacyjnych, uprawniony oprócz możliwości wystąpienia z wnioskiem egzekucyjnym może również zgłosić ten fakt organom ścigania. Zgodnie z art. 209 Ustawy Kodeks karny (dalej jako kk) uchylanie się od alimentów – jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego zaległości stanowi równowartość co najmniej trzech świadczeń okresowych albo jeżeli opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej trzy miesiące – jest zagrożone karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo nawet pozbawienia wolności do jednego roku. Jeżeli natomiast zobowiązany swoim zachowaniem naraża osobę uprawnioną na niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych, może otrzymać karę więzienia wynoszącą nawet dwa lata. Omawiane zachowanie jest tak zwanym przestępstwem skargowym, czyli jest ścigane na wniosek pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania wobec dłużnika alimentacyjnego. Przy czym ściganie następuje z urzędu, jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów. Kro stanowi, że obowiązek alimentacyjny obciąża krewnych w linii prostej, czyli zstępnych i wstępnych, bez ograniczeń dotyczących stopnia pokrewieństwa; kolejno – również rodzeństwo, w tym rodzeństwo przyrodnie. Podkreślenia wymaga, że alimentacja, oprócz rodzeństwa, nie dotyczy innych krewnych w linii bocznej. Do grona „krewnych”, którzy mogą zostać obciążeni obowiązkiem alimentacyjnym, należy wliczyć także osoby związane stosunkiem przysposobienia, powinowatych (chodzi tu o ojczyma, macochę, pasierba oraz pasierbicę), jak również małżonków po rozwodzie, orzeczeniu separacji czy unieważnieniu małżeństwa. Kro nie przewiduje możliwości powstania stosunku alimentacyjnego innego niż te wymienione w Kodeksie. Nawet jeżeli dane osoby wiążą bardzo bliskie relacje osobiste (np. konkubinat), żaden z partnerów nie ma zatem prawa wysuwać żądania alimentacyjnego wobec drugiego z nich. Należy pamiętać, że obowiązek alimentacyjny ma charakter wzajemny. Oznacza to, że osoby związane danym stosunkiem pokrewieństwa mogą być jednocześnie uprawnione i zobowiązane do dostarczania alimentów w wypadku wystąpienia ustawowych przesłanek. A zatem zarówno dziecko ma prawo żądać płacenia alimentów przez rodzica, jak i rodzic może wyjść z takim roszczeniem wobec dziecka. Kto będzie wypełniał obowiązek alimentacyjny w pierwszej kolejności? Wiemy już, kto może zostać pociągnięty do odpowiedzialności alimentacyjnej. Co jednak w sytuacji, gdy osoba, która nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb, wysuwa roszczenie wobec kilku członków swojej rodziny? Kro przewidział takie możliwości i tę kwestię uregulował. Co do zasady, „pierwszeństwo” mają zstępni (dzieci, wnuki, prawnuki) przed wstępnymi (rodzicami, dziadkami, pradziadkami), natomiast wstępni przed rodzeństwem (rodzonym oraz przyrodnim). Dodatkowo ważny jest także stopień pokrewieństwa – alimentów w pierwszej kolejności można domagać się od bliższych krewnych, a dopiero gdy nie uda uzyskać się od nich pomocy, można takie żądanie skierować wobec krewnych w dalszej linii. Z kolei krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i dziecko przysposobił tylko jeden z małżonków, obowiązek alimentacyjny nie dotyczy drugiego małżonka i członków jego rodziny. Kro stanowi, iż obowiązek alimentacyjny przechodzi na dalszych krewnych w sytuacji, gdy: nie ma osoby zobowiązanej w kolejności bliższej (np. osoba taka nie żyje lub nie można ustalić jej tożsamości); osoba zobowiązana w bliższej kolejności żyje, ale nie jest w stanie świadczyć alimentów; uzyskanie na czas od osoby zobowiązanej w bliższej kolejności potrzebnych uprawnionemu środków utrzymania jest niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami. Jak obowiązek alimentacyjny wygląda w praktyce? Z powyższych akapitów wynika, iż na mocy przepisów kro może powstać wiele różnych stosunków alimentacyjnych. Każda osoba może mieć także wiele możliwości odnośnie podmiotów roszczenia alimentacyjnego. Poniżej przedstawiamy najistotniejsze możliwości powstania relacji alimentacyjnych: alimenty od dziadków i rodzeństwa – co do zasady, obowiązek alimentacyjny rodziców względem dzieci jest nadrzędny, jednakże w przypadku gdy obowiązek ten nie może zostać realizowany przez rodziców, roszczenie alimentacyjne powinno zostać skierowane w pierwszej kolejności wobec dziadków lub rodzeństwa; alimenty od dzieci – jak wskazano wyżej, obowiązek alimentacyjny może obciążać nie tylko przodków, ale także potomków. Oznacza to, że z roszczeniem takim mogą wystąpić rodzice wobec swoich dzieci, o ile dzieci te są pełnoletnie. Rodzice powinni jednak w pierwszej kolejności wystąpić po alimenty do swoich małżonków, a dopiero potem do dzieci. Dopiero kiedy uzyskanie świadczenia od dzieci nie będzie możliwe, alimentów można domagać się od pełnoletnich wnuków; alimenty od małżonka – w czasie trwania małżeństwa współmałżonkowie obowiązani są do stałego zaspokajania potrzeb rodziny. Zadanie to ciąży na obojgu małżonkach w równym stopniu, proporcjonalnie do możliwości zarobkowych i majątkowych. Obowiązek alimentacyjny może również istnieć po ustaniu małżeństwa poprzez orzeczenie rozwodu, w czasie trwania separacji lub unieważnienia małżeństwa. Omawiany obowiązek może trwać maksymalnie do pięciu lat od dnia ustania małżeństwa. Kto i kiedy może uchylić się od obowiązku alimentacyjnego? Regulacja rzeczonego zagadnienia znajduje się w art. 144 kro. Zgodnie z tym przepisem dopuszczalne jest uchylenie się od wykonywania obowiązku alimentacyjnego przez każdego z krewnych, z wyjątkiem rodziców względem małoletnich dzieci. Omawiany przepis stanowi wprost, że zobowiązany alimentacyjnie może uchylić się od wykonania obowiązku względem uprawnionego, jeżeli żądanie alimentów jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W doktrynie podkreśla się, że możliwość uchylenia się od świadczeń alimentacyjnych z powołaniem się na sprzeczność żądania z zasadami współżycia społecznego odpowiada poczuciu sprawiedliwości i nie jest instrumentem odpłaty za naganne zachowanie się uprawnionego. W ten sposób chroni się również uzasadniony interes zobowiązanego i środki jego utrzymania przed żądaniem niezasługującym na ochronę. Na przykład w razie rażąco niewłaściwego postępowania osoby uprawnionej do alimentów, budzącego powszechną dezaprobatę, dopuszczalne jest oddalenie powództwa o alimenty. Na marginesie należy wskazać, że zasady współżycia społecznego to normy pozaprawne o aksjologicznym uzasadnieniu, odwołujące się do powszechnie uznanych wartości. Obejmują normy moralne, etyczne oraz słuszne normy obyczajowe. Odstępstwem od ogólnej zasady jest brak możliwości uchylenia się rodziców od wykonania obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego dziecka. Jest to norma o charakterze bezwzględnie obowiązującym, od której nie przewidziano żadnych wyjątków. Obowiązek alimentacyjny – podsumowanie Zgodnie z regulacjami zawartymi w kro alimenty nie są domeną jedynie małoletnich dzieci i rozwiedzionych małżonków. Z roszczeniem alimentacyjnym może wystąpić każda osoba, która z usprawiedliwionych powodów nie jest w stanie zaspokoić swoich najistotniejszych potrzeb życiowych, zaś krąg potencjalnych zobowiązanych wychodzi o wiele dalej niż najbliżsi członkowie rodziny. Z pozwem o alimenty można wystąpić przeciwko małżonkowi, swoim przodkom, potomkom, rodzeństwu, również temu przyrodniemu, ojczymowi, macosze czy pasierbowi i pasierbicy. Warto jednak pamiętać, że krąg potencjalnych dłużników alimentacyjnych jest zamknięty i nawet jeżeli dane osoby wiążą bardzo bliskie relacje osobiste (konkubinat, związek partnerski), żadna ze stron nie ma prawa wysuwać żądania alimentacyjnego wobec drugiej strony. Temat granicy wiekowej osoby – dziecka – które pobiera alimenty pojawia się często w pytaniach czytelników bloga. A więc do kiedy obowiązują alimenty? Ostatnio pewien już dorosły mężczyzna zapytał mnie o to, czy z uwagi na to, że przerwał niedawno studia, powinien alimenty, które właśnie otrzymał zwrócić, ewentualnie już ich nie pobierać w przyszłości. (Alimenty zostały zasądzone jakiś czas temu – jeszcze gdy nie był pełnoletni). No i czy trzeba iść do sądu, żeby „poinformować”, że nauka została przerwana. Jak to wszystko z tymi alimentami teraz poodkręcać, by nie trzeba ich było oddawać w przyszłości? Powodem takiego podejścia było mylne przekonanie, że alimenty związane są z faktem pozostawania na studiach wyższych – dopóki na nich dziecko, choć już dorosłe, pozostawało – dopóty, według niego, alimenty były należne – jednak nie dłużej niż do 26 roku życia. A to wszystko nie tak! Zatem do kiedy obowiązują alimenty? Nie ma sztywnej granicy, która określałaby wiek uprawnionego do alimentów. Uprawnienie do nich nie jest także bezpośrednio związane z faktem, że dziecko – już pełnoletnie- a więc dorosły już człowiek – uczy się, studiuje. Rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zobacz: Program 500 Plus i alimenty >> Obowiązek alimentacyjny trwa więc tak długo jak uprawniony do alimentów nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Co ze studiującymi? Są osoby, które potrafią pogodzić naukę i pracę. Na studiach dziennych to trudne, ale wykonalne. Na studiach zaocznych jest w zasadzie normą. Pan Piotr (lat 23) studiuje medycynę, zajęcia na Uniwersytecie Medycznym oraz praktyki szpitalne nie pozwalają mu na podjęcie pracy, bo zajęcia są na tle absorbujące, że nawet praca dorywcza nie wchodzi w grę. Z kolei Pan Krzysztof (lat 23) studiuje zaocznie bibliotekoznawstwo. Zjazdy na studiach ma co drugi tydzień – w weekendy. Wydaje się, że mógłby podjąć pracę, a nawet utrzymywać się sam. Ale … Gdy do historii pierwszej dodamy to, że Pan Piotr jest bardzo przedsiębiorczy i jakiś czas temu wymyślił aplikację na telefon (może o pierwszej pomocy ;)), która bije rekordy popularności i generuje mu tzw. dochód pasywny*. Nie pracuje, ale zarabia, a jego dochód wystarcza na utrzymanie. Z kolei Pan Krzysztof pozostaje pod opieką swojej mamy. Jest bowiem niepełnosprawny ruchowo – i nie ma możliwości podjęcia pracy zarobkowej, mimo iż obiektywnie ma na to czas… Historie mogą być różne Zasadniczo, w dużym uproszczeniu przyjąć można, że dopóki dziecko się uczy, w szczególności w trybie dziennym, nie ma możliwości podjęcia pracy- nie jest w stanie samodzielnie się utrzymać. Co się jednak stanie, gdy stan owej niemożności utrzymania się przez dziecko minie? Przepisy stanowią, iż w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Czy zobowiązany do płacenia alimentów może po prostu przestać je płacić? Nie, bo obowiązek alimentacyjny nie ustaje automatycznie. Aby można było go z siebie zdjąć należy zwrócić się do sądu z powództwem o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Prawomocne orzeczenie w tej materii pozwoli na zaprzestanie płacenia alimentów. UWAGA! Potraktuj niniejszy wpis poglądowo! Zapamiętaj! Ile osób, tyle przypadków- każda historia jest inna. W dzisiejszym wpisie przytoczyłam tylko dwie historie, które jak sam widzisz nie były wcale oczywiste. === *dochód pasywny – taki sposób osiągania dochodu, który po spełnieniu pewnych warunków początkowych, nie wymaga zaangażowania ani pracy, np. dochód ze sprzedaży programu komputerowego, kursu, książki. W czym mogę Ci pomóc? Projekt obejmujący zmiany w kodeksie rodzinnym i w cywilnym zakładał również postępowanie informacyjne w przypadku par, które chcą się rozwieść ale mają małoletnie dzieci i nieobowiązkowe mediacje rodzinne. Miał również wprowadzić alimenty natychmiastowe. Czytaj: Ministerstwo Sprawiedliwości zmienia prawo dotyczące alimentów>> Czym jest obowiązek alimentacyjny? Obowiązek alimentacyjny polega na zapewnieniu środków utrzymania członkom swojej rodziny. Najczęściej o alimentach mówi się w kontekście alimentów na dzieci bądź ewentualnie byłego małżonka po rozwodzie. Obowiązek ten nie jest jednak ściśle określony tylko co do tych osób. Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Czytaj w LEX: Wpływ epidemii Covid-19 (koronawirusa) na toczące się cywilne postępowania sądowe > I tak zgodnie z art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jest to: Obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Z kolei art. 129 określa kolejność: par. 1. Obowiązek alimentacyjny obciąża zstępnych przed wstępnymi, a wstępnych przed rodzeństwem; jeżeli jest kilku zstępnych lub wstępnych - obciąża bliższych stopniem przed dalszymi, par. 2. Krewnych w tym samym stopniu obciąża obowiązek alimentacyjny w częściach odpowiadających ich możliwościom zarobkowym i majątkowym. Do kiedy należą się alimenty? Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym obowiązek ten nie wygasa z chwilą osiągnięcia konkretnego wieku przez dziecko ani ukończenia przez niego określonego stopnia edukacji. W myśl art. 133 par. 1.: Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zobacz linię orzeczniczą w LEX: Prawo do alimentów dla osoby odbywającej aplikację prawniczą > Par. 2 określa, że poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten, kto znajduje się w niedostatku. Z kolei na mocy par. 3 rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Czytaj: "Alimenciarze" nadal wykreślani z rejestrów - mimo długu>> Sąd ocenia, czy można nie płacić Obecnie rodzic pełnoletniego dziecka, by zaprzestać płacenia alimentów musi wystąpić do sądu z pozwem o uchylenie obowiązku alimentacyjnego. Należy go złożyć do sądu rejonowego wydziału rodzinnego i nieletnich. Właściwy jest sąd w którego okręgu pozwany - dziecko, mieszka. Musi być w nim zaznaczone na rzecz jakiej osoby płacone są alimenty, jak również aktualna kwota płaconych alimentów, sygnatura akt oraz organ, który wydał orzeczenie. Zobacz procedurę w LEX: Uchylenie się od obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dziecka pełnoletniego (art. 133 § 3 > Do akt należy dołączyć prawomocny wyrok zasądzający alimenty. Dopuszczalne jest także zabezpieczenie powództwa w przedmiocie zmniejszenia wysokości alimentów przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego - ale wymaga wysokiego stopnia uwiarygodnienia powództwa. Czytaj w LEX: Sposoby egzekucji oraz wyjawienie majątku przed komornikiem > Ważne jest też uzasadnienie - konieczne jest wskazanie okoliczności faktycznych mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, a także dowodów na poparcie zgłoszonego żądania. Czytaj: Podwyżka pensji minimalnej odbierze wielu dzieciom alimenty​>> Ministerstwo Sprawiedliwości chciało zmian Resort sprawiedliwości wskazywał, że właśnie dlatego konieczne jest wprowadzenie granicy wygasania obowiązku alimentacyjnego. I zaproponował 25 lat. - Bardzo częste są sytuacje, w których osoba zobowiązana do płacenia alimentów, popadła w niedostatek, a jej dziecko - już pełnoletnie zmieniło miejsce zamieszkania w Polsce lub wyjechało za granicę, nie podając nowego adresu. To często pokłosie konfliktu między dzieckiem a rodzicem. Żeby zainicjować każdy proces - w tym ten o wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego - trzeba wskazać adres pozwanego. W takich relacjach, zwłaszcza gdy dziecko wyjechało za granicę, jest to trudne, a często niemożliwe - wyjaśniał w rozmowie z ówczesny wiceminister Łukasz Piebiak. Zobacz linię orzeczniczą w LEX: Dopuszczalność obniżenia alimentów w procesie o uchylenie alimentów > Początkowo automatyzmu miało nie być jedynie w przypadku osób, ze znacznym stopniem niepełnosprawności. Ostatecznie planowano objąć nim dorosłe dzieci z każdą orzeczoną niepełnosprawnością. Projekt trafił do Sejmu, ale do końca poprzedniej kadencji nie został uchwalony, więc dotknęła go zasada dyskontynuacji. Gdyby resort sprawiedliwości chciał wrócić do prac nad nim, rząd musiałby go ponownie wnieść do Sejmu. ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Linki w tekście artykułu mogą odsyłać bezpośrednio do odpowiednich dokumentów w programie LEX. Aby móc przeglądać te dokumenty, konieczne jest zalogowanie się do programu. Dostęp do treści dokumentów w programie LEX jest zależny od posiadanych licencji. Mogłoby się wydawać, że obowiązek alimentacyjny na rzecz dziecka ustaje w dniu jego 18. urodzin. Tymczasem w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym nie został wyznaczony konkretny czas trwania tego obowiązku. Wynika to z treści art. 133 § 1, który brzmi:Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i zgodnie z prawem rodzinnym obowiązek ten nie wygasa wcale z chwilą ukończenia konkretnego wieku przez dziecko ani też w momencie zaprzestania przez nie może zadecydować o wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnegoSąd podejmuje decyzję o wysokości obowiązku alimentacyjnym w razie sporu, co to niego, kierując się uzasadnionymi potrzebami życiowymi uprawnionego i adekwatnie do sytuacji majątkowej zobowiązanego. I to właśnie sąd może podjąć decyzję o wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego. W praktyce oznacza to, że gdy dziecko będzie w stanie samodzielnie zaspokoić swoje potrzeby życiowe, rodzic może przestać płacić alimenty – jeśli taka będzie decyzja rodzic, który zobligowany jest do płacenia alimentów, nie będzie w stanie dostarczyć środków utrzymania, np. straci pracę lub w wyniku wypadku stanie się niezdolny do wykonywania pracy, sąd może orzec o wygaśnięciu obowiązku wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego następuje również w przypadku śmierci jednej ze stron – dziecka lub zakończyć płacenie alimentów?Rodzic nie może samodzielnie podjąć decyzji o zaprzestaniu płacenia alimentów, jeżeli zostały one ustalone przez sąd, nawet gdy dziecko jest już dorosłe. Jeśli istnieją przesłanki wskazujące na wygaśnięcie obowiązku alimentacyjnego, należy skierować sprawę do sądu. Dopiero po zbadaniu sprawy może zostać podjęta przez sąd ostateczna – jak już zostało wspomniane – obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka nie mija wraz z ukończeniem przez nie określonego wieku. Obowiązek alimentacyjny może dotyczyć nawet dzieci, które ukończyły 30. rok życia lub więcej, ale w takich przypadkach znaczenie mają konkretne przesłanki, np. niepełnosprawność.

kiedy ustaje obowiązek alimentacyjny